Rozdział 5

Nazajutrz spotkałam się z Julią w szkole, gdy otworzyłam swoją szafkę.

- Hej, co tam- zagadnęła koleżanka

- Spoko to, co zwykle, ale… wiesz wczoraj trochę dziwnie się zachowałaś. No wiesz tak nagle pobiegłaś. W dodatku miałaś stłuczone kolano, więc… co się właściwie stało?

- Hmm…Jakby ci to wytłumaczyć… nie uwierzysz w te wersje z gorącym żelazkiem?

- Mmm. NIE. I mów lepiej, co się stało. Nie odpuszczę, bo…- przerwał mi dzwonek na lekcję. Pobiegłyśmy na historię. System zwracanie się do nauczycieli był w tej szkole chory. Nie mieliśmy żadnego profesora tylko doktorów habilitowanych, zwykłych doktorów i magistrów. Jak pisałeś wypracowanie wymagane było nazwisko nauczyciela, któremu oddajesz prace, więc naturalnie przed nazwiskiem piszesz tytuł. I tu zaczynały się schodki. Jeśli magistrowi napisałeś doktora lub doktorowi dopisałeś habilitacje było w porządku. Jeśli natomiast napisałeś magistra zamiast doktora lub nie dopisałeś habilitacji byłeś skończony. W większości przypadków nauczyciel znalazł jakiś powód żebyś został po lekcjach z woźnym ( podobno było paskudnie). Niestety nie tym razem.

-Proszę oddać swoje wypracowania na temat pierwszych ludzi na ziemi-krzyknęła na całą klasę nauczycielka. Zerwałam się i szybko położyłam na jej biurko kartkę. Julia zrobiła to samo ale…

-Panna Skrzyńska podejdzie do mnie w tej chwili!

-Taak…-zaczęła niepewnie.

-Proszę, niech panna mi przeczyta co pisze na samym początku.

-No więc… Julia Skrzyńska, klasa 1a

-Nie, nie. Tu proszę- powiedziała nauczycielka i wskazała swoim grubym palcem linię pod niżej.

-Na ręce doktor (imię i nazwisko)

- NO otóż to. Czy nie można uszanować ciężkich lat mojej pracy. Jak mogłaś źle napisać moje imię i nazwisko?! I jestem doktorem habilitowanym! Siadaj!

Wszyscy wiedzieli już, że nie odpuści Julii i, że dziweczyna będzie miała przesrane do końca nauki w szkole.

-Przepraszam to się już więcej nie powtórzy- powiedziała niepewnym głosem i usiadła.

Nikt nie odezwał się do końca lekcji.

Siedziałyśmy cicho w ławce, a przynajmniej ja, bo Julia  sią na nią chyba trochę obraziła.

-Co za wredna stara krowa! Ale dinozaur się znalazł, co to całe życie się uczył…- w sumie to nie była trochę obrażona – była wściekła.

Kiedy na nią przeklinała przeszła koło nas grupa chłopaków. Nie obeszło się bez komentarza, ale nie był on złośliwy. Wywołał raczej uśmiech na mojej twarzy.

-Widzę, że ktoś tu ma przechlapane- odezwał się Aleks.

Zauważyłam lekkie zmieszanie na twarzy Julii. Pewnie ze względu na wczorajsze wydarzenia. Jednak Julia nie zamierzała mu odpuścić.

-Nie tylko ty od dziś będziesz miała przechlapane, ale ta „stara krowa” jak widać też. –Wiedziałam, że Julia da jej popalić, ale widać nie tylko ja o tym pomyślałam.

-Zajmij się swoimi sprawami, co?

-Jasne tylko…

-Hej, lejdis- ni stąd ni zowąd wyskoczyła przed nami krótko ścięta blond dziewczyna. –Jest u mnie dziś impreza. Chodzi o to, żeby pierwsze klasy się zintegrowały. Co wy na to? – Spojrzała na nas z szerokim uśmiechem. Po chwili widząc nasze miny i chłopaków zwijających się ze śmiechu pod ścianą dodała. –Ah, no tak – nie przedstawiłam się. Jestem Dorota Lubicz, pierwsza a. Wy też, nie?- zapytała teraz już znajoma. Niestety, a może stety Julia ciągle wpatrywała się złowrogo w chłopaków, więc zaczęłam:

-Jestem Basia, a to moja przyjaciółka Julia. Wygląda na to, że rzeczywiście chodzimy razem do klasy. Miło poznać.

-Dzięki wzajemnie. To jak, przyjdziecie?

-a możemy ci dać dpowieć na następnej przerwie bo Julia jest chwilowo zajęta?

-Jasne będę czekać. Z góry dzięki!-odpowiedziała dziarskim tonem i odeszła

-Julia, może coś zjemy?

-Tak, jasne- było po niej widać, że jest mi wdzięczne z odciągnięcie jej od chłopaka.

-Wybieracie się na stołówkę? To super my też możemy wam towarzyszyć…-zaproponował Alex, Julia spojrzała na mnie błagalnym wzrokiem. Musiałam szybko coś wymyślić. Zauważyłam chłopaka, który niedaleko zamykała szafkę. Na szczęście zapamiętałam jak ma na imię.

-Niestety jesteśmy już umówione. Wojtek!- zawołałam. Julia podeszła do niego pierwsza.

- cześć jestem Julia a to moja kumpela Basia. Wybierasz się może na stołówkę?

-Jasne, ale nie idę sam. Zaraz tu będzie moja paczka. Myślę, że możecie się z nami wziąć.

-Dzięki.

Na stołówce przysiadłyśmy się do paczki Wojtka. Byli bardzo mili. Przy stoliku był komplet: Wojtek Stoło, Jakub Rywa, Blanka Girn, Marcel Konieczny i my dwie. Było mnóstwo śmiechu. Julia jest naprawdę bardzo towarzyska. Wiedziałam, że odtąd nie będziemy same na stołówce.

-Julia, Co z tym zaproszeniem na imprezę? Idziemy?- zagadnęłam gdy szłyśmy do klasy.

-No nie wiem a co dzisiaj robisz?

-Nie mam szczególnych planów, a ty?

-Ja też w sumie nie. Możemy iść.

-Serio?

-No. Będzie fajnie.

Poinformowałyśmy Dorotę i umówiłyśmy się, że przyjdzie po mnie przed czwartą.

-Aha! Julia zapomniałam na śmierć. Zostawiłaś wczoraj u mnie deskę. Proszę. – Wyciągnęłam deskę z szafki i jej oddałam. Sprawiło mi wprawdzie trochę kłopotu przyniesienie jej do szkoły, ale co tam.

-Basia! Julia przyszła!- usłyszałam od mamy gdy przeżywałam pierwszy w życiu kryzys ciuchowy.

-Pomocy Julia!-Zawołałam i przyjaciółka przybiegła mi z pomocą.

-Niech zgadnę. Masz pustą szafę i nie masz w co się ubrać?

-Nie tym razem. Po prostu nie mam nic stosownego.

Ubrana w piękną błękitną sukienkę do kolan Julia zmierzyła wzrokiem moją szafę.

-Hmmm… Faktycznie. Choć idziemy- złapała mnie za rękę i wyprowadziła z pokoju. Szybko zapukała do drzwi mojego brata.

-cześć. Jestem Julia przyjaciółka twojej potrzebującej siostry w kryzysie. Poratuj nas.

-Jasne. Cześć jestem Adam.

-Tak wiem, słuchaj mamy mało czasu, a Julia ma pustą szafę. Zresztą, co ci będę opowiadać. Pożycz mi największą koszulkę jaką masz. Najlepiej gładką.- Po tych słowach Adam zbliżył się do szafy i wyciągną zieloną koszulkę rozmiar chyba XXXXXXXL.

-Super, tego nam trzeba. Dzięki. Siora się odwdzięczy. Jakiś pomnik czy coś. Na razie!- Powiedziała to strasznie szybko i wyszłyśmy z jego pokoju. Natomiast w moim moja nowa stylistka zaczęła tworzyć. Przełożyła mi przez głowę ową koszulkę. Zdziwiłam się  jak zaczęła mi ją ściągać nad biust. Rozprostowała rękawy i włożyła za dekolt.

-Hej!- Zaprotestowałam. To było zbyt śmiałe.

-Zaufaj mi- Uśmiechnęła się do mnie.

Efekt był olśniewający. Rozpuściła mi włosy, pomalowała rzęsy i zeszłyśmy na dół. Na końcu schodów czekała moja mama. Julia wskazała ręką na moja stopy i mama wyciągnęła z szafy szare buty na lekkim obcasie i czrną torebkę.

-Wyglądasz świetnie. –skomentował mój tata gdy wychodziłyśmy.

Dorota mieszkała na równoległej ulicy do mojej. Poszłyśmy na pieszo. Nie na desce czy rolkach. Gdy zapukałyśmy słychać już było gwar.

-Hej! Trafiłyście!- Przywitała nas gospodyni.

-Piękny dom- skomentowałam, gdy Dorota prowadziła nas do salonu.

-Dzięki.- w tym momencie Julia stanęła jak wryta. Wprowadziłam ją na hol przed salonem.

-Co jest?

-On jest.-Odwróciłam się i zobaczyłam Aleksa. Musiałam szybko coś wymyślić, bo przecież nie przyszłyśmy się zadręczać tylko bawić.

-A mówił ci ktoś, że ślicznie wyglądasz?

-Tak masz racje, dzisiaj jestem śliczna. – Ruszyła przed siebie. Weszła do salonu i zrobiła prawdziwe wejście smoka.

-Mówił, co już ktoś że ślicznie wyglądasz?- Zapytał Alex.

-Dzisiaj? Tak.-odpowiedziała odwracając głowę w moją stronę. Zaśmiałam się. W tej chwili na środek salonu wkroczyła Dorota.

-Cześć wam ludzie! Proponuję mały konkurs…